..................................................................................................................................................................................................................
..* Διαδικτυακή Εφημερίδα που γράφεται από τους αναγνώστες της * .... *με θέματα αποανάπτυξης * και εναλλακτικής οικονομίας....
....................................................................................................................................................................................................................

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε

**

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
..........Οι ’Ελληνες…δέχονται όλους τους αδικημένους ξένους και όλους τους εξορισμένους από την πατρίδα των δι’ αιτίαν της Ελευθερίας».
.................Ρήσεις του Ρήγα Βελεστινλή
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2018

Ο Ρόλος του Τζωρτζ Σόρος στην εθνική κατεδάφιση των Βαλκανίων


  Aρθρο επίκαιρο στο We24.gr 


O Τζωρτζ Σόρος έχει πλέον φανεί ποια εργολαβία έχει αναλάβει στα Βαλκάνια. Επιδιώκει να καταργηθούν οι επί μέρους εθνικές ταυτότητες και να συμβεί εκείνο, που έλεγε ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος: ένας τεράστιος κιμάς, ο οποίος να πλάθεται και να διαπλάθεται κατά τις εντολές όσων θα έχουν την παγκόσμια εξουσία.

Αυτή η παγκόσμια κοινωνία, που επιδιώκει ο Σόρος, θα είναι, κατά την άποψη του, ένας παράδεισος. Αυτός ο «παράδεισος» είναι ο σύγχρονος εφιάλτης, που προκαλεί τρόμο σε κάθε ελεύθερο και δημοκράτη πολίτη. Μέσα από τα ωραιοποιημένα λόγια «αποστολής και αξιών» των ιδρυμάτων του Σόρος επανέρχεται ο εφιάλτης του ολοκληρωτισμού και του «μεγάλου αδελφού».
Για τον σκοπό τους έχουν κατασκευάσει έναν ιδεολογικό και επικοινωνιακό μηχανισμό – οδοστρωτήρα. Με αυτόν επιδιώκουν να αναμείξουν τους λαούς, να ισοπεδώσουν τις εθνικές ταυτότητες τους, να διαγράψουν το ιστορικό παρελθόν τους και να επιβάλλουν μια πανθρησκεία.
Για να επιτύχει τον σκοπό του ο Σόρος έχει επενδύσει 32 δισεκατομμύρια δολάρια στα ιδρύματά του, που δραστηριοποιούνται σε 140 χώρες. Στην περίπτωση των Σκοπίων οι οργανώσεις του Σόρος κατηγορούνται ότι ενεπλάκησαν στην απομάκρυνση από την εξουσία του εθνικιστικού Κόμματος VMRO και στην άνοδο της σημερινής «μετριοπαθούς» σκοπιανής κυβέρνησης. Σκοπός, ήταν να προωθηθεί η συμφωνία για το όνομα με την πιο «συνεργάσιμη» κυβέρνηση που είχε η Ελλάδα.
Οι εξελίξεις προμηνύονται να είναι δραματικές στη Βαλκανική και φυσικά δεν θα αφήσουν την Ελλάδα ανεπηρέαστη που θα διαταράξουν τις γεωστρατηγικές μας ισορροπίες, ιδιαίτερα με παραδοσιακούς συμμάχους μας, όπως τη Ρωσία.

Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2018

Άλλη μια σκευωρία του μετεμφυλιακού κράτους ενάντια στο ΚΚΕ ρίχνει αυλαία σαν σήμερα το 1952, με την απόφαση για την περίφημη "δίκη των αεροπόρων"


Άλλη μια σκευωρία του μετεμφυλιακού κράτους ενάντια στο ΚΚΕ ρίχνει αυλαία σαν σήμερα το 1952, με την απόφαση για την περίφημη "δίκη των αεροπόρων"


Μια απ’ τις πιο "διάσημες" σκευωρίες του μετεμφυλιακό κράτους, ενάντια στο ΚΚΕ, ρίχνει αυλαία σαν σήμερα το 1952 με την απόφαση του Αεροδικείου για την περίφημη «Δίκη των αεροπόρων».
Ας ξεδιπλώσουμε αναλυτικά αυτή την ιστορία:
Αμέσως μετά την υπόθεση Μπελογιάννη, μια άλλη υπόθεση «κομμουνιστικής συνωμοσίας» τάραξε την πολιτική ζωή στην Ελλάδα και επιβεβαίωσε για ακόμα μια φορά τη δυναμική του ΙΔΕΑ στο εσωτερικό του στρατού και το ρόλο του στην εξέλιξη των πολιτικών πραγμάτων.
Η «Υπόθεση των Αεροπόρων», όπως ονομάστηκε, αφορούσε υποτιθέμενη κομμουνιστική διείσδυση στην Πολεμική Αεροπορία.
Στις 13 Σεπτεμβρίου 1951 στη Σχολή Ικάρων, κατά τη διάρκεια εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων, κατέπεσε ένα αεροπλάνο τύπου Χάρβαρντ. Έπειτα από μερικές ημέρες, σε μία από τις αίθουσες της σχολής ο τοίχος βρέθηκε βαμμένος με ένα σύνθημα υπέρ του ΚΚΕ.
Τα δύο γεγονότα συσχετίστηκαν και ο τότε αρχηγός του ΓΕΑ αντιπτέραρχος Εμ.Κελαϊδής διέταξε ένορκη προανάκριση για «ενδείξεις δολιοφθοράς λαβούσης χώραν επί αεροσκάφους της Σχολής Αεροπορίας».
Με αφορμή την ανακάλυψη αυτή, ο Αμερικανός πρεσβευτής Πιούριφόϊ δήλωνε σε διάβημα του προς τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Σ. Βενιζέλο και προς τον αρχηγό του επιτελείου αεροπορίας Κελαϊδή πως «αι Ηνωμέναι Πολιτείαι εφοδιάζουν την ελληνική αεροπορίαν με πολύτιμον υλικόν και δεν θα ανεχθούν την καταστροφή του από τους κομμουνιστάς δολιοφθορείς».[Ιερός Δεσμός Ελλήνων Αξιωματικών, Διπλωματική εργασία του Δ.Δεμερτζή]
Την προανάκριση για το ζήτημα ανέλαβε ο σμηναγός Ζαφειρόπουλος, ο οποίος κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν επρόκειτο για σαμποτάζ, αλλά για φθορά που οφειλόταν σε έλλειψη ανταλλακτικών και στην κακή ποιότητα των υλικών που πουλούσαν οι Αμερικανοί στην Ελλάδα. Η δεύτερη προανάκριση που διατάχθηκε και την οποία ανέλαβε ο υποσμηναγός Δημακόπουλος, κατέληξε στο ίδιο πόρισμα, αλλά άφηνε υπόνοιες για ευθύνη του αρχισμηνία Γαλανού.
Ο Γαλανός, μετά από βασανιστήρια, "ομολόγησε" τη συμμετοχή του στις δολιοφθορές και έδειξε ως συνενόχους αυτούς που του υποδείχθηκαν: τον επισμηνία Α. Κοντό και τους αρχισμηνίες Αθ. Παπαντωνίου και Αλ. Κοντογεωργάκη. Οι τρεις υπαξιωματικοί με τη σειρά τους, υπό το φόβο των βασανιστηρίων, αναγκάστηκαν να «αποκαλύψουν» και άλλους που δήθεν συμμετείχαν στις δολιοφθορές.
Το Μάρτιο του 1952 οι ανακρίσεις για την υπόθεση ολοκληρώθηκαν και δώδεκα αξιωματικοί της αεροπορίας προφυλακίστηκαν. Οι υποκινητές της σκευωρίας, στην προσπάθειά τους να "δέσουν" την υπόθεση, προσπάθησαν να τη συνδέσουν με την υπόθεση του Μπελογιάννη. Ο ίδιος ο υπουργός Εσωτερικών της κυβέρνησης Πλαστήρα, σε συνεργασία με τους διευθυντές της αστυνομίας Τσαούση και Πανόπουλο, εκβίασαν τον Δ. Μπάτση (που ήταν συγκατηγορούμενος του Μπελογιάννη) και τη σύζυγό του, λέγοντάς τους ότι ο μόνος τρόπος για να γλιτώσει ο Μπάτσης την εκτέλεση ήταν να ομολογήσει πως οι αεροπόροι διατηρούσαν επαφές με τον Μπελογιάννη. Ο Μπάτσης, όμως, δεν υπέκυψε στους εκβιασμούς και τελικά εκτελέστηκε στις 30 Μαρτίου 1952.
Πραγματικά αδίστακτοι, ο ΙΔΕΑ και ο Κελαϊδής δεν εγκατέλειψαν τις δολοπλοκίες τους. Άλλωστε, ευρισκόμενοι σε πλήρη συνεργασία με τη CIA, είχαν καταφέρει να συστήσουν το παρακράτος που από δω και πέρα θα εκτελούσε όλες τις δύσκολες αποστολές. Έτσι, σε συνεργασία με τον Τομ Καραμεσίνη, σταθμάρχη της CIA στην Αθήνα, αποφάσισαν να κατασκευάσουν επιπλέον στοιχεία που θα ενοχοποιούσαν τους αθώους αεροπόρους για εγκλήματα κατασκοπείας.
Για το σκοπό αυτό ο Κελαϊδής πλησίασε ένα νεαρό αεροπόρο, τον Νίκο Ακριβογιάννη και με το πρόσχημα ότι θα εκτελούσε μια εθνική αποστολή υψίστης σημασίας, τον έπεισε να προσγειώσει σε αλβανικό έδαφος ένα μονοθέσιο πολεμικό αεροπλάνο. Την προετοιμασία της αποστολής ανέλαβαν οι άνθρωποι της CIA, Καραμεσίνης και Ντόσλεϋ Κλάρκ.
Όπως αναφέρει σε υπόμνημα που υπέβαλε το Μάρτιο του 1976 στο Αρχηγείο Αεροπορίας ο ταξίαρχος αεροπορίας Β.Δέδες : "...Ο Ακριβογιάννης εμυήθη 20-30 ημέρας τουλάχιστον προ της αποδράσεώς του και καθ΄ον χρόνο σκοπίμως ετέλει υπό εξέτασιν της πτητικής του ικανότητος. Η μύησίς του εγένετο υπό παράγοντας της Σχολής Αεροπορίας, οι οποίοι και τον έπεισαν με δελεαστικά ανταλλάγματα να μεταβή εις Αλβανίαν, εξασφαλίζοντας έτσι το μέλλον του, επί εθνική αποστολή κατασκοπείας, κατά την οποίαν ούτος θα εμφανίζετο ως φυγάς κομμουνιστής". [Οι πολιτικές δίκες, του Θ.Σαμπατακάκη από το συλλογικό έργο του Ε-Ιστορικά "21 Απριλίου-Πώς ήρθε και πώς έπεσε η χούντα"]
Πράγματι, στις 7 Απριλίου 1952 ο Ακριβογιάννης προσγειώθηκε στο Αλβανικό έδαφος, ενώ μέχρι την τελευταία στιγμή συνοδευόταν από ένα ή δύο αεροπλάνα, στα οποία επέβαιναν ο αντισμηναγός Μητσάκος και οι δύο παραπάνω Αμερικανοί. Το καθεστώς του Εμβέρ Χότζα, ενημερωμένο ήδη από τους Έλληνες συναδέλφους του, τον συνέλαβε και τον καταδίκασε σε θάνατο, χωρίς ούτε ο ίδιος να γνωρίζει το λόγο. Ο Ακριβογιάννης εκτελέστηκε ένα χρόνο αργότερα, τον Απρίλιο του 1953, ως κατάσκοπος της ελληνικής κυβέρνησης.
Εν τω μεταξύ, στην Αθήνα ο Ακριβογιάννης βαφτιζόταν «κομμουνιστής πράκτορας» και σύνδεσμος του Μπελογιάννη με τους συντρόφους του στην Αλβανία. Η υπόθεση των αεροπόρων έπαιρνε νέες διαστάσεις, καθώς τώρα υπήρχαν "αποδείξεις" για την ύπαρξη κομμουνιστικού δικτύου στην αεροπορία. Η προανάκριση της υπόθεσης ανατέθηκε στον αντισμήναρχο Μητσάκο που είχε συνοδεύσει τον Ακριβογιάννη στην Αλβανία και που είχε λάβει μέρος προσωπικά στα βασανιστήρια των αεροπόρων που είχαν συλληφθεί.
Ο Σ. Βενιζέλος δήλωνε στις 18 Απριλίου 1952 ότι «εις όλας τας χώρας τα κομμουνιστικά κόμματα καταβάλλουν συστηματικάς προσπάθειας διεισδύσεως εις τον στρατόν. Τούτο συμβαίνει και εις την Ελλάδα. Η Κυβέρνησις εν τούτοις παρακολουθεί τας ενέργείας των και τας πατάσσει εν τη γενέσει των» ενώ ο Πλαστήρας δήλωνε ότι «παρακολουθούμεν αγρύπνως κάθε ύποπτον σημείον και το πατάσσομεν (...). Είμεθα ακλονήτως αποφασισμένοι να μη επιτρέψωμεν εις κανένα να κινήση το δάκτυλόν του εις βάρος της Εθνικής Ασφαλείας, εσωτερικής και εξωτερικής...» [Ιερός Δεσμός Ελλήνων Αξιωματικών, Διπλωματική εργασία του Δ.Δεμερτζή]
Στις 15 Ιουλίου 1952 ολοκληρώθηκε το πόρισμα της έρευνας και 15 αεροπόροι μαζί με 5 πολίτες θεωρήθηκαν ένοχοι για την υπόθεση της "κομμουνιστικής συνωμοσίας" στην Αεροπορία. Σύμφωνα με το βούλευμα, όλοι οι κατηγορούμενοι εκτελούσαν εντολές της ευρισκόμενης στο εξωτερικό ηγεσίας του ΚΚΕ και παραπέμπονταν για παράβαση του Ν. 375/1936 περί κατασκοπείας.
Στις 21 Αυγούστου ξεκίνησε η δίκη των αεροπόρων. Ένας από τους κατηγορούμενους, ο καθηγητής μαθηματικών Χ. Δάδαλης που κατηγορήθηκε ως το πρόσωπο που έδωσε τη διαταγή στον Ακριβογιάννη να φυγαδεύσει το πολεμικό αεροσκάφος και να το προσγειώσει στην Αλβανία, πέθανε στη διαδικασία της προανάκρισης κατά τη διάρκεια βασανιστηρίων. Στις 17 Σεπτεμβρίου το Αεροδικείο καταδίκασε σε θάνατο δύο κατηγορούμενους και στους υπόλοιπους επέβαλε ποινές από 15 χρόνια φυλακής έως ισόβια.
Το Σεπτέμβριο του 1953 η υπόθεση έφτασε στο Αναθεωρητικό Στρατοδικείο αλλά, παρά το γεγονός ότι πλέον υπήρχαν μαρτυρίες που αποκάλυπταν τη συνωμοσία και τα βασανιστήρια στα οποία υποβλήθηκαν οι κατηγορούμενοι αξιωματικοί και πολίτες, το στρατοδικείο έβγαλε ξανά καταδικαστικές αποφάσεις μετριάζοντας μόνο τις ποινές.
Τελικά, το Νοέμβριο του 1955 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ως πρωθυπουργός, παραχώρησε αμνηστία στα θύματα της υπόθεσης αυτής χωρίς, όμως, να επιτρέψει την επαναφορά τους στο Σώμα της Αεροπορίας. Μάλιστα, μερικά χρόνια αργότερα, ο Κ.Καραμανλής είπε στον αμνησθέντα αξιωματικό και συμπατριώτη του από τις Σέρρες Γεώργιο Μαδεμλή κατά τη διάρκεια συνάντησής τους, ότι γνώριζε πως ήταν αθώοι
Βραχυπρόθεσμος σκοπός της σκευωρίας ήταν να υπονομεύσει την κυβέρνηση Πλαστήρα και να δείξει ότι ήταν απαραίτητη για την εθνική ασφάλεια η επικράτηση του Ελληνικού Συναγερμού στις επόμενες εκλογές. Μακροπρόθεσμα, ο ΙΔΕΑ αποσκοπούσε στο να επιβάλει τον απόλυτο έλεγχο του και στην Αεροπορία. Οι περισσότεροι από τους αξιωματικούς που ενοχοποιήθηκαν ήταν δημοκρατικοί, ενώ υπήρχαν και αρκετοί συντηρητικοί και φιλομοναρχικοί, που δεν ανήκαν όμως στην οργάνωση του ΙΔΕΑ.
Εξαιρετικό ενδιαφέρον προκαλεί η εξέλιξη των πρωταγωνιστών της σκευωρίας. "Η κυβέρνηση Παπάγου και ο ΙΔΕΑ για να ανταμείψουν τον αρχηγό ΓΕΑ Κελαϊδή για τις υπηρεσίες που τους πρόσφερε, παρέτειναν το όριο ηλικίας για τη θέση που κατείχε και παρέμεινε αρχηγός του ΓΕΑ ως το 1955.
Στην ηγεσία της Αεροπορίας τον διαδέχτηκε ένας από τους αεροδίκες της «υπόθεσης των αεροπόρων», ο ακροδεξιός σμήναρχος Κ. Μαργαρίτης. Ένας ακόμα από τους αεροδίκες της υπόθεσης, ο αντισμήναρχος τότε Αντωνάκος, χρίστηκε αρχηγός της Αεροπορίας το 1964, ύστερα από μια νέα μικρή «υπόθεση Αεροπορίας». Μάλιστα, ο συγκεκριμένος αξιωματικός ακινητοποίησε την Αεροπορία την ημέρα του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου. Τέλος, ένας από τους πρωτεργάτες των βασανιστηρίων, ο σμηναγός Σκαρμαλιωράκης, τοποθετήθηκε στην θέση του ταξίαρχου της Αεροπορίας το 1967 από το καθεστώς της Χούντας, ενώ στη συνέχεια διετέλεσε Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Πολιτισμού μέχρι το 1973." [Ιερός Δεσμός Ελλήνων Αξιωματικών, Διπλωματική εργασία του Δ.Δεμερτζή]
Όπως μπορούμε να διαπιστώσουμε, το παρακράτος απλωνόταν και καταλάμβανε όλο και πιο καίριες θέσεις μέσα στο κράτος. Και αν το παρακράτος μπόρεσε να κάνει όλα αυτά κατά την περίοδο 1949-1952, που από κάποιους αποκλήθηκε ως φιλελεύθερο διάλειμμα στην πολιτική ζωή του τόπου, εύκολα μπορούσε να μαντέψει κανείς τι θα έκανε όταν θα ανέβαινε στην εξουσία ο Παπάγος.

Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2018

ΔΗΜΟΣ ΠΑΤΡΕΩΝ: Σταθερά στηρίζει τον αγώνα του λαού ενάντια στους πλειστηριασμούς της λαϊκής κατοικίας


ΔΗΜΟΣ ΠΑΤΡΕΩΝ: Σταθερά στηρίζει τον αγώνα του λαού 
ενάντια στους πλειστηριασμούς της λαϊκής κατοικίας // (Oι άλλοι Δήμοι τι ακριβώς κάνουν; ή δεν τους αφορά το θέμα;
 - Δ.Τζ.)

~~~~~~~
Τη στήριξή του στον αγώνα του λαού και των φορέων του ενάντια στους πλειστηριασμούς της λαϊκής κατοικίας εκφράζει και πάλι ο Δήμος Πατρέων, με αφορμή την έναρξη σήμερα του νέου κύκλου κλιμάκωσης των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών για τα «κόκκινα» δάνεια.
Όπως επισημαίνει σε σχετικό δελτίο Τύπου, «στις 15 Σεπτέμβρη ενεργοποιείται η διάταξη αναφορικά με την υποχρεωτική άρση του τραπεζικού απορρήτου, που σημαίνει ότι οι λαϊκές οικογένειες χάνουν την όποια νομική προστασία είχαν έως τώρα. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ βγάζει στο σφυρί τη λαϊκή περιουσία, παραδίδει στους τραπεζίτες το λαϊκό βιος.
Η Δημοτική Αρχή της Πάτρας σταθερά, όλα αυτά τα χρόνια, με συνέπεια, στήριξε τον αγώνα του λαού και των φορέων του, ενάντια στους πλειστηριασμούς της λαϊκής κατοικίας.
Τον περασμένο Μάιο το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης μας αποφάσισε να ζητήσει από την κυβέρνηση "άμεση νομοθετική ρύθμιση που να προστατεύει τη λαϊκή οικογένεια από πλειστηριασμούς και κατασχέσεις με γνώμονα την οικονομική τους κατάσταση και που να δίνει το δικαίωμα στα Δημοτικά Συμβούλια να αποφασίζουν για διαγραφές οφειλών σε αυτές που αποδεδειγμένα ούτε μπορούν ούτε έχουν να πληρώσουν".
Η απόφαση αυτή υιοθετήθηκε από μια σειρά δήμους της χώρας και την ΚΕΔΕ. Στη συνέχεια, αντιπροσωπεία του δήμου ενημέρωσε τους εκπροσώπους των Κοινοβουλευτικών Ομάδων των κομμάτων, πλην Χρυσής Αυγής, για την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου για τους πλειστηριασμούς. Ζήτησε από τα κόμματα να καταθέσουν σχετική τροπολογία στη Βουλή. Τελικά, παρά τις υποσχέσεις των κομμάτων, μόνο η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ κατέθεσε τροπολογία που αφορούσε στη δυνατότητα των δήμων να αποφασίζουν για διαγραφή χρεών λαϊκών νοικοκυριών.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αρνήθηκε να καταθέσει την τροπολογία, με την ανοχή και των άλλων κομμάτων.
Θα επιμείνουμε και θα επανέλθουμε με τη σχετική τροπολογία που καταθέσαμε, διότι θεωρούμε ότι είναι το ελάχιστο για να διασφαλιστεί το λαϊκό βιος, αλλά και οι εργαζόμενοι του δήμου από καταλογισμό. Επαναλαμβάνουμε, δε, πως σε ό,τι μας αφορά ως Δημοτική Αρχή, δεν θα επιτρέψουμε για χρέη των 500 ευρώ στο δήμο να βγάλουμε στο σφυρί τη λαϊκή περιουσία.
Την ίδια ώρα, μέσα στο κατακαλόκαιρο (Αύγουστο), η Εισαγγελία Πατρών καλούσε σε απολογία τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου για τη νομιμότητα της απόφασής τους για διαγραφή προστίμου, μια διαδικασία που προβλέπεται και έχει τηρηθεί για δεκάδες συμπολίτες μας που προσφεύγουν στη συμβιβαστική επιτροπή και αξιοποιούν αυτήν τη δυνατότητα που προβλέπει ο νόμος.
Αποκαλυπτική της επιλεκτικότητας των δημοσίων υπηρεσιών που αφορούν τη νομιμότητα ή μη πράξεων και αποφάσεων, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση του Δήμου Πατρέων, είναι το γεγονός ότι πρόσφατα, σε σχέδιο εξυγίανσης που κατατέθηκε και αναμένεται να επικυρωθεί και που αφορά τη μεταβίβαση του Νεωρίου της Σύρου, διαγράφονται με διαδικασίες fast track χρέη του Νεωρίου προς το Δήμο Σύρου - Ερμούπολης, ύψους 358.000 ευρώ και προς τη ΔΕΥΑ Σύρου, ύψους 412.000 ευρώ».



_________
Δείτε και αυτό:
> Πάτρα: Η Δημοτική Αρχή στο πλευρό των συμβασιούχων – παρατασιούχων του Δήμου
http://www.katiousa.gr/…/patra-dimotiki-archi-sto-plevro-t…/
...και αυτό:
> Η “προοδευτική Πάτρα” συσπειρώνεται ενάντια στον κομμουνιστή Δήμαρχο που… ετοιμάζει το “νέο Άουσβιτς” με το αποτεφρωτήριο…
http://www.katiousa.gr/…/proodeftiki-patra-syspeironetai-e…/

Δευτέρα 6 Αυγούστου 2018

ΤΟ ΚΑΜΕΝΟ ΜΑΤΙ ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ Ο ΟΥΜΑΝΙΣΤΙΚΟΣ ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΟΥΤΟΠΙΑΣ

  ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ   


Γράφει ο Κώστας Λάμπος

Όταν οι κοινωνίες αντιμετωπίζουν ανταγωνιστικά, ως κατακτητές, ασελγούν και ασεβούν σε βάρος της Φύσης, τότε είναι βέβαιο ότι κάποια στιγμή, όταν τα όρια αντοχής της Φύσης, αλλά και τα όρια ανοχής της ίδιας της κοινωνίας εξαντληθούν, θα πληρώσουν το τίμημα και θα καταστραφούν. Αυτό είναι το δίδαγμα της σχετικά πρόσφατης ανθρώπινης ιστορίας από τη στιγμή που κάποιοι αποφάσισαν με τη βία των όπλων, των θεσμών, των κοινωνικών και οικονομικών δομών να ιδιοποιηθούν τμήμα της κοινής κληρονομιάς και να μετασχηματιστούν σε εκμεταλλευτική, απάνθρωπη και καταστροφική εξουσία μειοψηφίας σε βάρος της υπόλοιπης κοινωνίας, με την εμφάνιση, δηλαδή, της ατομικής ιδιοκτησίας.
Από τότε που η επιβίωση, η ασφάλεια και η ευημερία των μελών των κοινωνιών έπαψε να είναι συλλογική-κοινωνική υπόθεση και φορτώθηκε στις πλάτες αδύναμων, αμαθών και αβοήθητων ατόμων έγινε κανόνας ο νόμος της καπιταλιστικής ζούγκλας, σύμφωνα με τον οποίον ο δυνατότερος επιβιώνει σε βάρος των αδυνάτων και συνεπώς ‘ο σώζων εαυτόν σωθήτω’ και ‘όποιον πάρει ο χάρος’. Από τότε οι λίγοι μεγαλοϊδιοκτήτες  γης και μέσων παραγωγής εκμεταλλεύονται τους πολλούς πουλώντας τους ένα οικοπεδάκι και παραχωρώντας τους το ‘πλασματικό δικαίωμα’ απόκτησης, κατά κανόνα παράνομα και με υπέρογκα τοκογλυφικά τραπεζικά δάνεια, ένα αυθαίρετο σπιτάκι στην πόλη, άντε και ένα εξοχικό σε κάποιο βουνό ή σε κάποια κοντινή παραλία. Το αποτέλεσμα δεν ήταν βέβαια η αύξηση του αισθήματος ασφάλειας των πλασματικών ιδιοκτητών, ούτε φυσικά και η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των κατόχων πλασματικής ιδιοκτησίας, γιατί αυτή συνδέθηκε με την αγωνία της εξασφάλισης της δόσης για το τραπεζικό δάνειο, για τον φόρο ακίνητης περιουσίας, για τον Ενιαίο Φόρο Ιδιοκτησίας Ακινήτων, για το αναπόφευκτο ‘λάδωμα’ του αρμόδιου υπαλλήλου του Δήμου, της Πολεοδομίας, του εφοριακού, του δασάρχη, της ΕΥΔΑΠ αλλά και με τον φόβο της κατεδάφισης του αυθαιρέτου και συνεπώς της απώλειας των κόπων μιας ζωής. Σε πολλές μάλιστα περιπτώσεις αυτή η σχέση παράνομης ή ημινομιμοποιημένης, για λόγους διατήρησης της πολιτικής πελατείας των κυβερνητικών κομμάτων, κατοχής πλασματικής ιδιοκτησίας οδήγησε τους κατόχους της στις φυλακές και σε κάποιες άλλες στον θάνατο εξαιτίας πλημμυρών ή πυρκαγιάς, λόγω έλλειψης της αναγκαίας υποδομής, αλλά και της οφειλόμενης πολιτικής για την προστασία αυτών των ‘ιδιοκτησιών’. Έτσι φτάσαμε στα φαινόμενα της Ολυμπίας, της Μάντρας και του οικισμού Μάτι για να περιοριστούμε σε όσα δεν προλάβαμε, εξαιτίας των δεκάδων αδικοχαμένων πλασματικών ιδιοκτητών, να ξεχάσουμε.
Κάποιοι επιζήσαντες αυτών των καταστροφών ονειρεύονται και κάποιοι πολιτικάντηδες έμποροι ελπίδων υπόσχονται να ξαναστήσουν τα καμένα και πνιγμένα χωριά και να ξαναχτίσουν το Μάτι καλύτερο από ότι ήταν, ακόμα κι αν χρειαστεί να γκρεμιστούν και όσα σπίτια δεν κάηκαν αλλά είναι ακόμα, και παρά τις αλλεπάλληλες πανάκριβες νομιμοποιήσεις, αυθαίρετα. Δεν είναι λογικό να αμφισβητήσει κανείς τις προθέσεις όσων  ελπίζουν και πασχίζουν για κάτι καλύτερο, αλλά είναι απόλυτα λογικό να ξανασκεφτούν τους λόγους που τους έδεσαν για μια ζωή στο άρμα της εκμετάλλευσής τους από το μεγάλο κεφάλαιο και τους οδήγησαν στη καταστροφή. Με αντικειμενική σκέψη θα καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι ο βασικότερος λόγος αυτής προδιαγεγραμμένης καταστροφής τους είναι το γεγονός ότι κάποιοι κατακερμάτισαν κοινή-κοινωνική περιουσία σε μικρές ατομικές ιδιοκτησίες χωρίς τις αναγκαίες υποδομές και χωρίς τους απαραίτητους πολεοδομικούς σχεδιασμούς που θα εξασφάλιζαν μια ασφαλή, αξιοπρεπή, κοινωνικά και πολιτιστικά γόνιμη συμβίωση που αργά ή γρήγορα θα οδηγούσαν, πέρα από τους μίζερους ανταγωνισμούς και τις άγονες συγκρούσεις στην συνολική κατάρρευση του συγκεκριμένου μοντέλου στέγασης και κοινωνικής συμβίωσης.
Αν αυτή η πραγματικότητα γίνει συνείδηση όσων επέζησαν και όσων έχουν το κουράγιο να ξαναπροσπαθήσουν, τότε θα πρέπει να επεξεργαστούν ένα διαφορετικό χωροταξικό σχέδιο που θα εγκαταλείπει την ανταγωνιστική ατομιστική νοοτροπία που διασπά και εχθροποιεί γείτονες και συμπολίτες και θα οικοδομεί το μέλλον όλων των νέων κατοίκων πάνω στο κοινό, συλλογικό όραμα που θα εδράζεται στην ανακήρυξη όλης της περιοχής του οικισμού Μάτι σε συλλογική και εξ αδιαιρέτου κοινωνική περιουσία, πάνω στην οποία θα οικοδομήσουν έναν πρότυπο οικισμό που θα αξιοποιεί με άριστο τρόπο ολόκληρη την έκταση, ώστε όλοι να ζουν σε αξιοπρεπείς κατοικίες με τις αντίστοιχες υποδομές, πράγμα που θα τους επιτρέπει να εξασφαλίσουν μεγάλες εκτάσεις για την δημιουργία των αναγκαίων δημόσιων χώρων και των απαραίτητων πάρκων αναψυχής. Γι αυτό δεν χρειάζεται παρά να αναζητήσει και να μελετήσει κανείς παρόμοια χωροταξικά σχέδια, όπως λ. χ. αυτό της συνοικίας Brondby[1] έξω από την Κοπεγχάγη της Δανίας και να τα προσαρμόσει στις τοπικές συνθήκες. Ας γίνει το πάθημα μάθημα, ας αποδεχτούμε το μήνυμα της πρότασης Brondby ως πρόκληση και ας αποδείξουμε ότι μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο, αλλάζοντας τον εαυτό μας για λογαριασμό της πόλης μας, της χώρας μας, των παιδιών μας και του μέλλοντός τους. Η κοινωνική ισότητα, η άμεση δημοκρατία και ο αταξικός ουμανισμός δεν είναι κούφιες θεωρίες, αλλά συγκεκριμένες πράξεις και ρεαλιστικές λύσεις που μας απελευθερώνουν από την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Ας γίνουμε η αλλαγή που ονειρευόμαστε κι ας πάψουμε να είμαστε οπαδοί/θύματα σκοταδιστικών ιερατείων και εξουσιαστικών συμμοριών κάθε εκδοχής και κοπής.



[1]Περιοδικό ΕΨΙΛΟΝ, 946/31.05.2009.

Δευτέρα 26 Μαρτίου 2018

Οι δομές της κοινωνίας της αποανάπτυξης-τοπικοποίησης

  ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ  ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ 

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΛΕΜΠΑΣ *


Μια τέτοια κοινωνία θα χρειασθεί να επαναπροσδιορίσει τις βασικές της ανάγκες και τον τρόπο ικανοποίησή τους με όσο γίνεται μικρότερο κοινωνικό και οικολογικό αποτύπωμα, επιδιώκοντας την «ευημερία της λιτότητας» και την αυτοανάπτυξη - αυτοπραγμάτωση των ανθρώπων-που θα χρειασθεί να εξελιχθούν σε πρόσωπα πολύπλευρα, με πολλές δεξιότητες και να μη παραμείνουν σαν μονοδιάστατα σημερινά άτομα, που το μόνο που ξέρουν καλά είναι να καταναλώνουν. Να μη θεωρούν φτώχεια την έλλειψη του συμβατικού χρήματος για να ικανοποιούν τις ανάγκες μόνο μέσω των σημερινών αγορών. Να μη νοιώθουν άχρηστοι επειδή δεν εξασφαλίζουν μια θέση μισθωτής εργασίας στις εταιρικές επιχειρήσεις των συμβατικών εργοδοτών-καπιταλιστών.
Με λίγα λόγια να αφήσουμε πίσω τις αξίες του κέρδους, του ανταγωνισμού και της εκμετάλλευσης των αδυναμιών του «άλλου». Να ξεπεράσουμε τον πολιτισμό της ανάπτυξης, της μεγέθυνσης και της ταύτισης της ευτυχίας με τις δυνατότητες που έχει ο καθένας να κατέχει και να καταναλώνει ατομικά. Αυτό και μόνο δεν οδηγεί σε αίσθημα ικανοποίησης, αλλά αντίθετα σε βουλιμική παθογένεια, σε καθημερινό στρες και κατάθλιψη και τελικά σε κρίση των συνολικών φυσικών πόρων. 
Για αυτό θα χρειασθεί να στηριχθούμε στα συλλογικά αγαθά και στις αξίες της απλότητας-λιτότητας, της συντροφικότητας-αλληλεγγύης, της συνεργατικότητας, του αλληλο-σεβασμού - αναγνώρισης διαφορετικότητας και του αλτρουισμού - κοινοτισμού, για να δημιουργήσουμε τον πολιτισμό της «μετα- ανάπτυξης» εποχής. 
Οι δομές της:
Ξεκινούν από το ξεπέρασμα της πυρηνικής οικογένειας και τη δημιουργία «διευρυμένων» οικογενειών(όχι γενετικής συγγένειας, αλλά ιδεολογικής συγγένειας και με όλες τις ηλικίες- η τρίτη ηλικία μπορεί να είναι πολύ χρήσιμη , η επιβίωσή της αδύνατη στο μέλλον από ένα καταρρέον συνταξιοδοτικό σύστημα), κύτταρα των μελλοντικών χωρικών κοινοτήτων-δήμων. Το κοινό χαρακτηριστικό τους το «κοινό ταμείο».
Συνεχίζουν με την επανασύσταση των χωρικών κοινοτήτων και μικρών δήμων, με το χωρισμό των πόλεων σε δήμους κάτω των 50.οοο κατοίκων που συστήνουν αστικές κοινότητες με βάση τις γειτονιές που δεν ξεπερνούν π.χ. τους 1000 κατοίκους. 
Στη συνέχεια συστήνονται περιφέρειες στη βάση της έννοιας της έννοιας της "Βιοπεριφέρειας"το πολύ μέχρι 1.000.000 κατοίκους). Δηλαδή μιας περιφέρειας που εξασφαλίζει την αρμονική ενότητα ενός τόπου (φυσικού οικοσυστήματος), της κοινότητας των ανθρώπων που τον κατοικούν και του συνόλου των παραγωγικών τους δραστηριοτήτων. Η εγγύτητα θα είναι καθοριστική στην διαχείριση των εισροών και των εκροών των παραγωγικών μονάδων, των ανταλλαγών μεταξύ τους, όπως και με τους καταναλωτές. 
Όσον αφορά στην οικονομία της θα πρόκειται για μια οικονομία εγγύτητας με αυτοδιεύθυνση στους χώρους εργασίας. Ομάδες παραγωγών, συνεταιριστικές-συνεργατικές δομές εργασίας με προϊόντα που διατίθενται στα πλαίσια δομών παραγωγωαναλωτών για απευθείας διακίνηση χωρίς μεσάζοντες, συνεταιριστικά-συνεργατικά μικρά μαγαζιά, δίκτυα διανομής και ανταλλαγής προϊόντων-υπηρεσιών με τοπικά νομίσματα κ.λπ.
Θα χρειασθεί χιλιάδες γεωργών -αγροτικών κοινοτήτων να επιστρέφουν στο έδαφος χιλιάδες τόνους οργανικής ουσίας/ χρόνο(συμβάλλοντας έτσι στην αποκατάσταση του αποσταθεροποιημένου κλίματος, που ο παγκόσμιος καπιταλισμός -αν συνεχίσει έτσι- θα προκαλέσει εκτός των άλλων και κλιματική καταστροφή με αποτέλεσμα να θέσει σε κίνδυνο την ίδια την επιβίωση της ανθρωπότητας, αφού δεν θα είναι δυνατή ακόμα και η οποιαδήποτε οικονομική δραστηριότητα), παράγοντας ταυτόχρονα υγιεινότερα και φθηνότερα προϊόντα διατροφής. 
Θα χρειασθεί να κάνουμε εξοικονόμιση και αυτοπαραγωγή ενέργειας από ΑΠΕ εγκαθιστώντας στις στέγες, στα υπόστεγα, στις αποθήκες, στα σπίτια κ.λπ. μικρά αποκεντρωμένα συστήματα, βοηθώντας στην αποκεντρωμένη παραγωγή και διανομή της ενέργειας. Απαιτώντας ταυτόχρονα την κοινωνικοποίησή της, με δημοτικοποίηση της παραγωγής -διανομής ενέργειας. Για παράδειγμα τα δίκτυα Μέσης και Χαμηλής Τάσης (ΜΤ-ΧΤ) να πάνε στους δήμους και τα Υψηλής Τάσης (ΥΤ) στις περιφέρειες και όχι στους ιδιώτες κεφαλαιούχους που απαιτεί η τρόικα και η κυβέρνηση.
Η αυτοδιεύθυνση - αυτοδιακυβέρνηση θα είναι το κύριο χαρακτηριστικό και των κοινωνικών χώρων-δομών. Η άμεση δημοκρατία θα είναι θεσμοθετημένη σε όλους αυτούς τους χώρους. 

Άμεση δημοκρατία στο πολιτικό επίπεδο: 
 συνελεύσεις πολιτών σε κοινοτικό τοπικό επίπεδο (κοινότητα: είτε γεωγραφική, είτε γειτονιά πόλεων 
 συνελεύσεις εντολοδόχων(ανακλητών-εκ περιτροπής) σε δημοτικό-περιφερειακό και επίπεδο χώρας. Θα πρόκειται για μια ομοσπονδιακή –συνομοσπονδιακή μορφή σύνδεσης, ώστε να δημιουργηθεί μια κοινωνία της κοινότητας των κοινοτήτων
 Αποφάσεις στη βάση δημοκρατικού ορθολογισμού(απαρτίες, ειδικές απαρτίες, πλειοψηφίες, ειδικές πλειοψηφίες κ.λ.π)

Άμεση δημοκρατία στο οικονομικό επίπεδο:
 Κοινοκτημοσύνη-δημοτική ιδιοκτησία, συλλογικός έλεγχος 
 Αχρήματη ικανοποίηση βασικών-βιοτικών αναγκών(τροφή,στέγη,υγεία-περιβάλλον, εκπαίδευση) με ένα μίνιμουμ εργασίας
 Ελευθερία επιλογής για τις μη βασικές ανάγκες με επιπλέον εργασία και „τεχνητή“ αγορά  
 Αυτοδυναμία του δήμου (όχι οπωσδήποτε αυτάρκεια, αλλά στήριξη κύρια στους δημοτικούς πόρους-δίκαιη ανταλλαγή μεταξύ αυτοδύναμων δήμων- συνομοσπονδιακή κατανομή αγαθών-υπηρεσιών κ.λ.π)
 Δημοκρατικός σχεδιασμός παραγωγής-κατανομής μέσω συνεχούς ανατροφοδότησης πληροφοριών μεταξύ δημοτικών συνελεύσεων-συνελεύσεων χώρων εργασίας.
 Ομοσπονδιακά πλάνα για τομέα βασικών-δημοτικά πλάνα για τομέα μη βασικών

Άμεση δημοκρατία στο κοινωνικό επίπεδο: 
 Αυτοδιεύθυνση στους χώρους εργασίας, νοικοκυριού, εκπαίδευσης, πολιτισμού. 
 Ισοκατανομή ελεύθερου χρόνου 
 Ενσωμάτωση του νοικοκυριού στις βασικές ανάγκες κ.λ.π. 
 Οικοκοινότητες με τη μορφή διευρυμένης οικογένειας 

Η μη κυριαρχία των αγορών, ο αντικαταναλωτισμός, η χειραφετιτική παιδεία, η αντιιεραρχία και η εγγύτητα και ανανεωσιμότητα των πόρων, της εργασίας και των ανταλλαγών καθώς και η επανάκτηση-επαναχρησιμοποίηση μαζί με τον σεβασμό στη βιοποικιλότητα θα είναι και εχέγγυα για ισορροποιημένη ένταξη της κοινωνίας στη Βιόσφαιρα και το περιβάλλον. Έτσι θα είναι μια οικολογική κατά βάση κοινωνία.


                                _________________
[*] Πρώην εκπαιδευτικός ΜΕ(Μαθηματικός) και οικο-γεωργός στο Πήλιο. Από το 1990, που "επανατοπικοποιήθηκε", προσπαθεί δια του "παραδείγματος" να συμβάλει στη διαμόρφωση της κατεύθυνσης της τοπικοποίησης Επικοινωνία: gkolempas@yahoo.gr

Σάββατο 17 Μαρτίου 2018

Η πάλαι ποτέ ελληνική συνεταιριστική καπνοβιομηχανία ΣΕΚΑΠ πουλήθηκε στους Γιαπωνέζους από τον Ιβάν Σαββίδη στα 1,6 δισ. δολάρια (περίπου 1,2 δισ. ευρώ) !!

Πούλησε το δωράκι που του έκανε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ο Σαββίδης...

γράφει ο Βασίλης Μακρίδης *


Στον ιαπωνικό όμιλο Japan Tobacco Inc πέρασε η εταιρεία Donskoy Tabak, με έδρα το Ροστόβ-να-Ντονού της Ρωσίας, μία από τις μεγαλύτερες καπνοβιομηχανίες της Ρωσίας (και όχι μόνο). Με την απόκτηση της εν λόγω εταιρείας, το μερίδιο της ιαπωνικής εταιρείας στην ρωσική αγορά καπνικών προϊόντων θα φτάσει στο 40%!!! Το κόστος του deal ανήλθε στα 1,6 δισ. δολάρια (περίπου 1,2 δισ. ευρώ).
► Γιατί τα αναφέρω όλα αυτά; Γιατί το deal αφορά στον γνωστό και μη εξαιρετέο Ιβάν Σαββίδη, μεγαλοϊδιοκτήτη της εν λόγω επιχείρησης, στης οποίας τους κόλπους συμπεριλαμβάνεται και η πάλαι ποτέ ελληνική συνεταιριστική καπνοβιομηχανία ΣΕΚΑΠ. Τα συμφωνητικά υπογράφτηκαν και οι ανακοινώσεις των εταιρειών έχουν ήδη βγει στη δημοσιότητα. Έτσι, μία σημαντική, άλλοτε ελληνική, καπνική επιχείρηση βρίσκεται «από σπόντα» στα χέρια Ιαπώνων κεφαλαιοκρατών.
► Την ίδια ώρα, ο Έλλην και Ρώσος... μ-πατριώτης επιχειρηματίας γίνεται κατά δεκαψήφιο αριθμό (σε δολάρια ή ευρώ) πλουσιότερος με την πώληση του συνόλου των καπνικών του επιχειρήσεων, αφού είχε αποκτήσει την ΣΕΚΑΠ με το ευτελές ποσό των 5 εκατομμυρίων ευρώ και στο μεταξύ έχει φροντίσει να απαλλάξει τους νέους ιδιοκτήτες της από το βαρίδι του προστίμου των 44 εκατομμυρίων ευρώ (συνολικά, μαζί με τις προσαυξήσεις), χάρη στο «δωράκι» που του έκανε πρόσφατα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ...
Μας τα 'λεγε ο Μαρξ κι εμείς δεν τον ακούγαμε, έτσι;;; Τα περί πατρίδας και κεφαλαίου, ασφαλώς...
► Τα υπόλοιπα συμπεράσματα - δικά σας...

► ΥΓ: Αυτός ήταν και ο πραγματικός λόγος του ταξιδιού πατέρα και υιού Σαββίδη στο Ροστόβ και όχι, ασφαλώς, το ότι «αηδίασαν με την κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο και στη χώρα γενικά» και άλλα τέτοια γραφικότερα και από το Καστελόριζο, που γράφτηκαν κατά σωρούς στα συστημικά Μέσα... Εξημέρωσης και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης...

___________